Vanochtend kom ik een onwijs leuke vent tegen. Hij kijkt me iets langer aan dan ik doorgaans opmerk en … pats. Het lijkt of iets in mij op het gaspedaal heeft gedrukt en mijn wangen kleuren rood. Ik moet me behoorlijk op mijn adem concentreren, wil ik het gevoel hebben weer een beetje normaal te zijn. Gelukkig was het regulerend effect van mijn parasympatische rem voldoende. En ik glimlach…
Nog niet zo lang geleden had ik er iets ‘fouts’ in gezien. Ik daag uit of hij is ongepast bezig. Allerlei aangeleerde normen voor wat ‘fout’ is. En stel dat het twee keer op een dag gebeurde. Een stapeleffect. Vandaag glimlach ik…
Mijn behoefte aan affectie en gezien worden is in één keer bevredigd. Een gevoel dat stimulerend is en mij energieker doet voelen. En doet me glimlachen…
En het is niet dat er nu iets ‘goeds’ van is gemaakt. Het is mijzelf bewustzijn van mijn gevoel en mijn behoefte die me doet glimlachen…
Wil jij bewust communiceren met jezelf of anderen?
Check de trainingen.