Een mooie vorm om je eigen interne en externe communicatiepatronen boven tafel te krijgen is het voeden van Jakhalzen. “Voer ze maar, dan kan het bewustzijnslicht erop schijnen”.
Het onderstaande theater “En zo gaat het nou altijd!” is uit het leven gegrepen:
25 april
Ik ben lekker aan het werk. Backspace, type, Enter, Enter.
Ken je dat, dat je dan vaag merkt dat er iemand binnen komt. En dan gaat het “Marjaaaaan?”
Tegelijkertijd, moet je even proeven bij jezelf, gaat alles in de stijgers… Bwaaaah, er is weer iemand die iets van me moet.
En ik negeer hem nog even en type mijn zin af. Ook zo’n maniertje! En dan doe ik, op dezelfde toon, Mhmmmmm…..?
En dan komt die vraag…en ik weet dat ik even moet opletten “In mijn vakantie komen de nieuwe collega’s uit Mexico en India en dan is Piet met vakantie. Kan jij de casussen uitleggen aan hen gedurende de training en ze begeleiden de dagen erna?”
En ik voel in mezelf de weerstand. Mijn pakketje is trainingen… geen casus begeleiding. Dan kom ik niet meer aan werken toe. En dan zeg ik, “ja dat wil ik wel doen”.
Als hij weg is bekijk ik mijn agenda. Ook zo iets….. eerste beloven en dan je agenda bekijken! OH…. Dat kan helemaal niet, ik zit in Dordrecht!.
Trippel, trippel… “Manager…ik heb je net iets beloofd, dat ik niet kan nakomen. Ik zit die dag in Dordrecht en heb de dag erna verlof”.
En dan is ie heel snel. En dan zegt ie: “Ja, das jammer. Dan trek ik je verlof in”. Voordat ik in shock raakt zegt ie “Geintje, dan zoek ik een andere oplossing”. “Kan je dan wel de casussen uitleggen in je training?”
Ja dat zal ik doen.
3 mei
Ik ben lekker aan het werk. Backspace, type, Enter, Enter. Vaag merk ik dat er iemand binnen komt. En dan gaat het “Marjaaaan?”
En voel je het nog eens, alles gaat in de stijgers… Bwaaah er is weer iemand die iets van me moet.
En ik doe weer mijn zelfde maniertje, Mhmmmm…?
Marjan, Andrew heeft zoveel moeite met de casussen, omdat ze niet volledig vertaald zijn in het Engels.
Nou Elise dank je. Dat moet wel even gebeuren. Ik zal het er met Piet over hebben. Voor de Indiërs en Mexicanen heb ik dat over twee weken wel nodig.
Als ze weg is tettert mijn hoofd. Trut! Wat maak je me nou? Kan ze niet zelf met Piet gaan praten? Zit je jezelf weer klem te zetten!
En dan gebeurt het. Die middag nog kom ik Piet tegen. Ergens in mijn hoofd hoor ik nog een stemmetje Geweldloze Communicatie(GC). En ik begin, moet ik zelf zeggen, wel aardig.
Pieeet, die mooie casussen van jou hè, waar de medewerkers zoveel lof over hebben….. Proef is even… toch wel redelijk GC??? …. Die casussen zijn niet helemaal vertaald. Andrew kan zijn opdracht niet afmaken.
En dan zegt Piet: “O… die casussen, ja da’s wel lang geleden. Dat hoefde ik niet meer te doen van de manager en ik ben druk van de week, voordat ik op vakantie ga”.
OKE… En als je dat niet meer hoefde te doen…. Aan wie heb je het dan overgedragen? En wie is dan nu de casuseigenaar?
De casuseigenaar dat ben ik!
?????? Ik hoef het niet meer te doen van de manager, vs. de casuseigenaar, dat ben ik??????
Vraagtekens van verbazing in mijn ogen. OKE…. Als jij dan de casuseigenaar bent dan verwacht ik dat je wat regelt.
Redelijk GC toch? Ik zeg niet dat hij het moet doen. Ik zeg dat ik verwacht dat hij iets regelt. En dan is het stil, en stil, en stil, en zolang stil, dat ik dan maar ga.
Maar wat er dan start in mijn hoofd?
So de Ju!
Hij gaat dit gewoon niet doen!
Hij laat me er voorvliegen!
Maar ik ga niet iets uitleggen waar collega’s niet iets mee kunnen!
Hij denkt zeker dat ik het doe!
Dit is toch gewoon geen verantwoordelijkheid nemen?
Ik wist wel dat zijn consultant gedrag ver te zoeken was!
Als hij ook zo omgaat met zijn externe klanten…
So de Ju!
Hoe raak ik nu altijd verzeild in dit soort dingen?
Ik neem het alleen maar voor mensen op!
Wat heb ik nou toch nodig dit uit te communiceren?
Ik leer het nooit, wat ik ook doe, om in zulke gesprekken met een win-win situatie te beëindigen.
10 mei
Ik ben lekker aan het werk. Backspace, type, Enter, Enter.
Nee, vandaag komt er niemand binnen. Vandaag zegt een innerlijke stem..Marjaaaaan…
Vandaag denk ik, laat ik toch eens kijken naar die casussen, want die zal ik toch moeten uitleggen maandag. En wat dacht je?
Piet is met vakantie en de casussen zijn half vertaald.
En wat dacht je…. Juist, ik ben iets minder lekker aan het typen.
En zo gaat het nou altijd.
