– Door Marjan Baan –
Als ik jouw ontmoet,
Ontmoet ik eerst mijzelf.
Naar buiten…
Hij is niet goed bij zijn hoofd!
Hij snapt werkelijk niet wat hij aanricht!
Zo ga je toch niet met medemensen om!
En dan naar binnen…
Ik voel me kwaad!
Zo afgewezen! Door jou!
En ik laat het weer gebeuren!
Ik leer het ook nooit!
En dan naar binnen…
Soms heb ik het nodig,
Eerst zacht te worden,
Mijn behoeftes te snappen,
Te helen…
Dit gevoel, deze pijn,
Is het van nu, of is het van toen?
O ja zo zit het…
zacht…
Dan blijven mijn behoeftes ongewijzigd,
En ik kies…
Een andere manier ze in te vullen.
En dan naar buiten…
Ontmoet ik jou!
Vrij van mijn pijn…
Ontmoet ik jou!
En onze behoeftes…
En zijn we vrij te kiezen…
Hoe het leven in te vullen!